 |
  |
|
Dinsdag 27 april. Om 2 uur vertrekken we van huis. Op dit nachtelijk uur is de weg leeg en zijn we daardoor snel bij Schiphol. We parkeren de auto bij 'lang parkeren' (P3) in vak 206, dat is dichtbij de bushalte. Daar rijdt net een overvolle transferbus weg en de achterblijvers moeten dus op de volgende wachten. Volgens Schiphol rijden de bussen om de 10 minuten, ook 's nachts. Wij moeten wel veel langer wachten, het lijkt er zelfs op dat er maar één bus rijdt. Als die dan is aangekomen is het er vrij snel erg te vol. De bus heeft zitplaatsen, maar dat lijkt ons niet erg praktisch in verband met al de bagage die de mensen bij zich hebben. Een kind begint te huilen omdat het z'n familie kwijt is in de drukte. Bij vertrekhal 1 sluiten we ons aan bij de rij voor de incheckbalie van Transavia. Hier gaat het redelijk vlot. We zien niet dat onze koffers door een scan gaan, want ze worden meteen verder getransporteerd. Met de instapkaarten lopen we richting C14 en halverwege wordt onze handbagage gescand. Om 4 uur zijn we bij de gate. Hier wachten we ca. 45 min. voor we aan boord gaan van de Boeing 737/800 met 185 zitplaatsen. Drie stoelen aan de ene kant en drie aan de andere zijde, die allemaal bezet worden. Tijdens de vlucht krijg je geen gratis maaltijd aangeboden. Wil je iets eten of drinken dan zul je dat zelf moeten betalen bij de steward. Aan de hand van een brochure kun je het e.e.a. uitkiezen. De vlucht verloopt uitstekend en na 3 uur en 20 min. landen we om 10 uur in het zonnige Samos. Het vliegveld is erg klein, heeft maar één baan en één bagageband. We zetten de horloges een uur later om weer bij de tijd te zijn. Aan paspoortcontrole doen ze hier niet en na het ophalen van de koffers lopen we naar de uitgang en worden opgewacht door de hostess van Holland International/Arke. Zij wijst ons welke van de 4 bussen ons naar Kokkari zal brengen. Het is een grote touringcar waar maar 2x8 mensen in mee gaan. Allereerst naar Pythagorion (dat is het dichtst bij) om daar een paar gasten af te zetten bij hun hotel. We zien meteen al tijdens deze rit hoe leuk dit eiland is. Zoals gezegd is het zonnig met af en toe een wolkje, 18ºC. De zee kleurt erg mooi in verschillende tinten blauw. Dan naar Samos-stad, dat tegen een berghelling aanligt, om bij de haven andere reizigers af te zetten. Deze mensen moeten overstappen in een taxi omdat de bus niet zo hoog de stad in kan. In deze stad is het erg druk. Auto's staan soms wel 3 dubbel geparkeerd. Wij tweeën worden bijna als laatsten naar Kokkari gebracht. De bus stopt in de hoofdstraat en onze hostess wijst het straatje aan waar we moeten zijn. Op goed geluk vinden we een deur met daarachter een balie. Naambordjes zien we niet, maar dit lijkt het te moeten zijn. De vrouw die ons inschrijft spreekt goed Nederlands want zij heeft in België en in Afrika gewoond. We krijgen een glas water en er wordt een schaal met chocolade zoetigheid neergezet verpakt in roze glanzend papier. Deze lekkernij is zo zacht dat je er met je vingers meteen al doorheen zit te prikken. Een servetje is beslist noodzakelijk. De eigenares komt erbij en zij komt uit Frankrijk. Met haar praten we Engels. Wij zijn de allereerste bezoekers van dit seizoen bij Olympia Village. De eerstkomende dagen zullen er nog geen andere gasten bijkomen. Als wij ons eenzaam voelen mogen we bij het appartement van de eigenares en haar man aankloppen, dat recht tegenover dat van ons ligt. Er zijn hier 22 appartementen en wij krijgen huisnr. 24 (geen typefout). Onze koffers worden naar het verblijf gebracht. Om daar te komen moeten we een trap op van zo'n 2x6 treetjes. Het terrein is een soort hofje met een mooie tuin met zitjes, veel plantenbakken en potten, bomen en een soort bruggetje. Ziet er heel erg gezellig uit. De hoekwoning heeft een royale eet- en woonkamer met een klein keukentje en tv. Twee badkamers en een grote slaapkamer met kaptafel en een balkon met zitje. Ook bij de voordeur staan 2 stoelen. Schilders zijn bij de huisjes bezig om deze op te knappen. Om 12 uur zijn wij zover dat we boodschappen gaan doen. Binnen een paar minuten zijn we in de hoofdstraat. Daar zijn twee (in onze ogen) piepkleine mini-markten. Wat ze in de ene zaak niet hebben, hebben ze wel in het andere winkeltje. Snel brengen we de spullen naar huis en pakken de camera om de omgeving te gaan verkennen. Het is warm genoeg om de trui thuis te laten. Wel staat er een aardig windje. We kunnen het zeewater al horen klotsen. Kokkari is een schilderachtig vissersdorpje, aan de groene noordzijde van Samos. Het ligt tussen twee prachtige baaien. De huizen die in de nauwe straatjes staan in het oude gedeelte, zijn bijzonder klein. Kokkari telt 1200 inwoners. We lopen langs het strand dat "Long Beach" heet. Er zijn verschillende restaurantjes, café's en bars en een aantal verhuurbedrijven van brommers. Niet alles is al geopend. Veel zaken zijn bezig zich op te maken voor het nieuwe vakantieseizoen. Aan onderhoud wordt nog hard gewerkt. Ook de souvenirswinkel wordt nog ingericht. Vanaf de straatzijde zien we soms smalle doorkijkjes naar de zee. Het strand bestaat uit grote keien en hier aan de waterkant waai je zowat uit je kleren. Terug in ons appartement doet H. een dutje en ik schrijf dit verslag. 
Wij zijn door Holland International uitgenodigd om om half 5 bij restaurant Samia een informatie bijeenkomst bij te wonen. Vanmiddag hebben we kunnen zien waar dat is en we zullen er maar gehoor aan geven, want waarschijnlijk komt de hostess speciaal voor ons omdat wij denken hier de enige te zijn. Dat blijkt niet helemaal waar. Eén ander stelletje komt ook. We krijgen allerlei informatie te horen die we ook in reisgidsen kunnen lezen. Er bestaat een mogelijkheid om aan enkele excursies deel te nemen. Wij hebben daar niet echt de behoefte aan, want donderdag krijgen we als het goed is een huurauto. In ons eigen tempo zullen we dan zelf op ontdekkingsreis gaan. Hostess Estelle zal zaterdag bij de receptie van ons verblijf een info-boek over Samos neerleggen die wij kunnen inzien. Tijdens deze bijeenkomst drinken we onze eerste ouzo in dit land. Na het afscheid nemen lopen we door Kokkari en stoppen bij een restaurantje, dat wij betitelen als 'bij opa met de pet'. We worden namelijk geholpen door een wat oudere man met een pet op z'n hoofd. De echte naam van de zaak is: The 7 tsukalia. Hier eten we een Griekse pizza en Griekse salade. De salade bestaat uit: tomaat, ui, groene paprika, olijven en sla. Daarbovenop een stuk fetakaas. Om kwart voor 7 zijn we terug in ons appartement en kijken nog even naar CNN voor we om half 8 ons bed in duiken. Dit was me het dagje wel. |
 Samos Airport bij Pythagorion  eerste beeld van het eiland met uitzicht op Samos-stad  Voorkant appartement  rechts is ons slaapkamerraam  woonkamer  slaapkamer  uitzicht vanaf onze straat  strand Kokkari  strand Kokkari  doorkijkje vanaf de straat |